Rond half september ontving ik een telefoontje; ik was uitgekozen om als stagiair vanaf 10 oktober bij de Nederlandse Ambassade mee te lopen. De dagen en weken na het telefoontje werden gevuld met het regelen van al het papierwerk, afzeggen van de al geplande afspraken en het maken van nieuwe, het opruimen van spullen, shoppen en het ondertussen proberen te werken aan mijn scriptie.Voordat ik het doorhad was het vrijdag 7 oktober, de dag voor mijn vertrek, de laatste dag om te delen met mijn geliefden. Ineens zat ik in het vliegtuig en werd de bestemming omgeroepen. Na even te hebben gesocialiseerd met mijn medepassagiers viel ik als een blok in slaap om in het luchtruim van Malta wakker te worden. Op het vliegveld werd ik vriendelijk ontvangen door Gaetano (de chauffeur van de Ambassade). Even later zat ik op de bank in het appartement wat mijn thuis zou zijn voor de komende 4 maanden. De tranen die ik had geprobeerd voor me te houden op het vliegveld kwamen er uit, eerst een voor een en toen had het niet veel weg van een heuse overstroming. Na (bijna letterlijk) leeg te zijn gelopen ging ik eenstukje wandelen om de buurt te verkennen. Daarnaast wilde ik dolgraag even chatten methet thuisfront.Met mijn laptopje in mijn tas liep ik langsde mooie haven van Valletta. Algauw kwam ik erachter dat er op iedere hoek van de straat onbeveiligd wifi is. Helemaal gelukkig met deze ontdekking rende ik een koffietentje (voor de Iraniers onder ons shirini foroshi) binnen en startte mijn laptop op en ja hoor ik had contact met de buitenwereld (of eerder binnenwereld)!! De dagen daarna bleven en zijn nog steeds moeilijk, maar ik moet toegeven dat het beetje bij beetje begint te wennen. Het appartementje voelt nog steeds aan als een soort vakantiehuis, hopelijk kan ik al snel spreken van ‘mijn huisje' (al is het maar een beetje).

Eerste dagen op kantoor

Op maandagochtend, strak in pak, liep ik naar de ambassade. Deze is gevestigd in een bijzonder mooi gebouw genaamd Whitehall Mansions. Het is van buiten een gebouw met veel historie en van binnen is het helemaal opgeknapt en gemoderniseerd naar de maatstaven van de 21^ste eeuw. Heel vriendelijk werd ik ontvangen en rondgeleid. De gehele dag door kwamen alle nieuwe collega's een praatje maken en vragen hoe het ging en of ik iets nodig had. Op het moment van schrijven heb ik mijn tweede werkdag erop zitten dus ik kan nog niet een ‘tevredenheidonderzoek' invullen. Ik kan echter wel zeggen dat ik me zeker niet verveel!

Malta

Van Malta heb ik natuurlijk nog niet veel gezien. Het is een droog land met weinig begroeiing (dus geen uitgestrekte grasvelden, zonnebloem en of lavendelvelden). Het heeft echter wel zijn charmes, kleine steegjes, leuke winkeltjes, vele mooie vergezichten. Ik kan niet wachten om op pad te gaan.

Het contact dat ik tot nu toe heb gehad met de Maltezers is goed bevallen. Ze zijn erg vriendelijk en zijn graag bereid tot het bieden van hulp.

Ik denk dat ik nog heel veel ga leren en ontdekken op malta. Ik houd jullie op de hoogte.

Liefs, Mahshid