Grazzi oftewel Bedankt.

Lieve familie en vrienden, Via deze weg wil ik jullie één voor één bedanken voor de lieve, leuke en grappige berichtjes op de weblog, via e-mail en op facebook. Natuurlijk ook grazzi voor alle attente en bovenal lieve telefoontjes, smsjes en postpakketjes (erg leuk en origineel in de 21e eeuw). Wanneer je voor een langere periode naar het buitenland gaat is het altijd even afwachten of je met iedereen in contact blijft. Ik ben blij dat het spreekwoord uit het oog uit het hart niet van toepassing is tussen ons. Het is 5 december en hoewel de meesten van jullie waarschijnlijk afgelopen weekend Sinterklaas hebben gevierd of het gewoonweg niet meer vieren, wens ik jullie alsnog een fijne Sinterklaas toe. Liefs, Mahshid

Uitjes

De afgelopen paar weken hebben jullie via de weblog niets van mij gehoord of gezien. Dit betekend echter niet dat ik niets heb ondernomen. Zowel tijdens de werkuren als in mijn privé tijd heb ik leuke dingen mogen meemaken. Zo was de ambassadeur (met enkele stafleden) uitgenodigd voor een lunch op een marineschip die hier aangemeerd was. Dat ik mee mocht vond ik helemaal geweldig, want een kans om eens rond te kijken op een marineschip en gesprek aan te gaan met de Kapitein en de Luitenants zou ik misschien nooit meer krijgen. Eenmaal op de dag zelf was ik een beetje zenuwachtig omdat ik het protocol bij dit soort bezoeken niet ken. In de auto kreeg ik van de ambassadeur nog wat uitleg over de gang van zaken en tips. Bij het uitstappen en het betreden van het schip door de ambassadeur werd op een fluit geblazen. Tijdens het lopen over de brug naar het schip kon ik alleen maar aan twee dingen denken, niet vallen (had hakken aan, geen goed idee) en volg de ambassadeur (om af te kijken wat ik hoorde te doen). We werden echter zo hartelijk ontvangen dat ik me al snel op mijn gemak voelde tussen de echt Nederlandse mariniers (lang en brede schouders). Van de lunch had ik niet veel meer verwacht dan enkele lekkere broodjes. Eenmaal aan boord kwamen we er achter dat de kok een heerlijke 4-gangen lunch had bereid in een piepkleine keuken. Die dag heb ik veel geleerd. Ik was en ben nog steeds verbaast over (onder de indruk van) de manier van leven, de verhalen en het schip zelf. Wat een helden zijn het toch ook! Embassy on Adventure Een maal per jaar gaat de ambassade er een dag op uit. Dit jaar mocht ik samen met een collega deze dag organiseren. In de ochtend zijn we richting Gozo gegaan (ander eiland van Malta) om daar tijdens een Quad tour ons uit te leven. De week voor ons uitje was het voor Maltese begrippen slecht weer geweest en de voorspellingen waren zeer slecht. De goden waren ons echter goedgezind want vrijdag 11/11/11 was het fantastisch weer, zonnig en warm. De tour bracht ons langs historische plekken en adembenemende uitzichten. Op een Quad rijden is nog niet zo makkelijk als dat het lijkt dus zo nu dan hadden we ook best spannende momenten (vooral toen ik achter het stuur ;)). Gelukkig stapte iedereen na een paar uur heelhuids op de boot terug naar Malta. Eenmaal op Malta konden we bijkomen tijdens een heerlijke high tea (eerder een high wine) bij de Radison Blu – Golden Sands hotel waar je vanuit het terras prachtig uitzicht hebt over een baai. Blue Grotto Malta kent een aantal must sees, waarvan ook de Blue Grotto. Dit is een natuurlijke rotsformatie ontstaan door de stroming en golfslag in zee waardoor een deel van het zandsteen in de zeewater is opgelost of uit de kliffen is weggeslepen. De bodem van de grotten hebben een witte zandkleurige kleur, waardoor zonlicht wordt weerkaatst. Het licht wordt gebroken door verschillende kleuren, de meeste kleuren worden door het water geabsorbeerd behalve de blauwe kleur. De blauwe gloed die er ontstaat geeft een mooi effect in grotten. Mij was verteld dat je naar de blauwe grotten moest gaan wanneer de zee kalm is en het weer goed. Afgelopen zaterdag was het lekker zonnig, weinig wind en de zee zag er kalm uit. Dus besloten we (Jacomijn, Wilbert, Alexander en ik) dat dit een mooie dag was om de blauwe grotten te bezoeken. Wij leken op het gebied van de zeevaart hadden er niet echt rekening mee gehouden dat het ondanks het mooie weer toch bijna eind november is en dat de zee niet zo kalm is als bijvoorbeeld in een zomermaand. Eenmaal op een vissersbootje (die er prachtig uitzag) bleek dat de zee helemaal niet zo rustig was. De boot leek soms bijna geheel horizontaal op één zijde te varen. Omslaan was dus in mijn optiek mogelijk, zwemmen echter zou bijna onmogelijk zijn door stroming en redelijk hoge golven. Het fantastische uitzicht op de kliffen waar het water met hoge kracht tegen aansloeg maakte mij niet geruster. Gelukkig was de zee in de grotten zelf een stuk kalmer. Al met al was het een leuke ervaring en zeker de momenten van angst waard. Dingli Cliffs Een andere must see betreft de kliffen van Dingli. Het gaat om een 12 km lange muur van kliffen. In het verleden boden de kliffen een natuurlijke bescherming tegen vijanden. De kliffen zelf zien er indrukwekkend uit, de rust die er heerst is heerlijk. Er waait een briesje, waardoor je er lekker kan uitwaaien. En vanaf de kliffen heb je natuurlijk fantastisch uitzicht over de zee en het onbewoonde eiland Filfla. Ik heb foto’s van al deze gebeurtenissen en belevenissen geupload! Veel kijk plezier ;) Liefs, Mahshid

Mdina en Hamrun (Chocolate festival)

Niet het afgelopen weekend maar het weekend daarvoor heb ik Mdina bezocht (wegens een drukke week helaas niet eerder verhaal plus foto's kunnen publiceren). Mdina is de voormalige hoofdstad van Malta. Het ligt in het centrum van het eiland en er zijn er ongeveer 400 mensen woonachtig. Mdina is gelegen op een plateau met een hoogte van ongeveer 225 meter, waardoor men vanuit de stad een groot deel van centraal en noord Malta kan overzien. Wanneer je vanuit Rabat (de voorstad) Mdina in wil lopen moet je door een poort van het stadje is geheel ommuurd. Eenmaal binnen blijf zie je vele gebouwen uit de middeleeuwen en barok. De bijnaam van Mdina is ' Stille Stad'. Tussen bepaalde uren mogen geen gemotoriseerde voertuigen de stad in rijden. De enige die eigenlijk de stad mogen betreden met voertuigen zijn de bewoners (maar ook gelimiteerd). Het viel mij op dat zelfs de postbode zijn auto voor het poort parkeerde en te voet de post bezorgde. Historie Door tekenen van bewoning kan worden geconstateerd dat de plek van het huidige Mdina rond 4000 voor Christus al werd bewoond. - Feniceiers: versterkten de stad en noemde het Malet. - De Romeinen: 200 v. Chr. Benoemden het Melita, hoofdstad van Malta. - Arabieren: negende eeuw kreeg de stad zijn huidige naam, Mdina, van de Arabieren gekregen. - Dertiende eeuw: Mdina werd de zetel van de universitá, een groep van Maltese edelen die het eiland bestuurde. - 1566: Stichting Valletta onder de Johannieters. 1571 werd Valletta tot hoofdstad van de Maltezer eilanden uitgeroepen en de rol van Mdina als belangrijkste stad van het eiland overnam, hoewel de universitá bleef bestaan. - 1798: In Mdina opstand tegen bezetting Franse troepen van Napoleon. - 1800-1964: Heerschappij Britten. Zij maakten Valletta tot het enige bestuurlijke en administratieve centrum van de eilanden Malta en Gozo, waardoor de betekenis van Mdina nog verder afnam. - Heden: Mdina is het de zetel van de Maltese aartsbisschop. Hamrun: Chocolade Festival Tijdens het festival wordt gewone chocolade op verschillende manieren toegepast. Vanaf een uurtje of 6/7 pm werden de straten van Hamrun gevuld met chocolade liefhebbers. Ik (en vrienden) had de bus gepakt, 15 minuten land heb ik als een sardientje in de bus gestaan. Naarmate het donkerder werd en de maan voluit scheen werd het ook drukker in de smalle straatjes. Er waren kraampjes met chocolade en gebak. Ook waren er kraampjes die warme gerechten hadden voorbereid met chocolade (mosselen, ravioli, kabab, pizza etc.) Daarnaast werd de menigte vermaakt met toneelstukjes. Je kon ook vele artiesten aan het werk zien met chocolade als basismiddel, make-up, schilderijen, sculpturen en body-painters. Waarom? Maltezers geloven dat cacao bonen in de 17e eeuw ook al warden verkocht in de omgeving. Ongeveer 350 geleden werd chocolade geïntroduceerd in Malta door de Knights of St John. Sinsdien is chocolade erg popular op het eiland. Foto's heb ik net geupload! Liefs,

Twee weken verder

De snelheid waarmee de seconden minuten worden,minuten uren en de uren veranderen in dagen ligt in de wetenschap vast. Gevoelsmatig gaat het echter veel sneller dan wat wordt beweerd. Het is alweer twee weken geleden dat ik mijn koffer in mijn kamer oppakte en naar beneden liep om mijn huisdeur voor 4 maanden achter me te sluiten. Zoals jullie weten verliep mijn aankomst in praktische zin soepeltjes. In emotionele zin echter waren er strubbelingen. Naarmate de tijd verstrijkt ben ik meer gaan wennen aan mijn appartement, mijn buurt en de Maltese levenswijze (voor zover ik deze heb leren kennen).

Mijn appartement voelt door wat kleine aanpassingen nu meer als een thuis. Ik weet nu ook hoe ik naar de dichtstbijzijnde supermarkt moet lopen. Mijn huis terugvinden bleek moeilijker te zijn dan gedacht. Daar liep ik dan met mijn boodschapjes straat in straat uit, de ene keer blij dat ik iets zag wat bekend voorkwam en het volgende moment stom verbaast dat ik niets herkende. Na ongeveer 30 min voor mijn gevoel cirkeltjes te hebben gelopen liep ik een steegje uit en zag ik aan mijn rechterhand Busy Bee (het koffietentje), blij verrast dat ik de weg had gevonden liep ik snel door (realiserend dat mijn ingebouwde tomtom aan vervanging toe is). Opgelucht dat ik mijn huis had gevonden voordat het donker werd, want mijn straat vinden in het donker zou het helemaal een kunst zijn.

Naast de praktische dingen die ik heb ontdekt heb ik ook ervaren hoe het is om alleen te zijn.Ikkan mij nietheugen wanneer ik voor het laatst alleen ergens naartoe ben geweest. In Nederland doeikgeheel in mijn eentjeboodschappen(ook niet altijd) en ga ik sonsalleen winkelen. De dagelijkse activiteiten verricht ik vaak met anderen, laat staan dat ik alleen op vakantie of iets dergelijks ben geweest. Vanaf het moment dat ik opsta tot het moment dat ikonder mijn warme dekens kruip leef ik met anderen. Om niet wekelijks bij een psycholoog op de bank naar het plafond te liggen staren moest ik lerenalleen op padte gaan. In de avonden ga ik nu dan ookeen stukje wandelen, drankje doen of een hapje eten. Nog steeds voelt het raar om ergens binnen te lopen en vragen om een tafel voor 1.5 (ik en mijn romannetjes, we zijn tegenwoordig onafscheidelijk). Echter naarmate ik meer mensen leer kennen zal ook hier mijn agenda snel voller raken. Niettemin denk ik dat het goed is in ieder geval 1 keer in je leven zoiets mee te maken, vooral als je, net als mij,altijd leeft via je vol geplande agenda.

Malteze Avonden

Maltezers beginnen vroeg met werken en kunnen daarom rond een uur of 5 pm naar huis. De rust die heerst over de straten verdwijnt. Het straatbeeld: mensen opgesloten in een auto in een lange file of in overvolle bussen. Daarnaast zie je velen joggen of snel lopen, iets wat hier erg geliefd is, niet geheel onbegrijpelijk wanneer je de boulevards met de mooie vergezichten in ogenschouw neemt. Anderen gaan met de kinderen naar parken/speelplaatsen of doen boodschappen bij de groenteboer die met zijn busje aan de kant van de straat staat. Wat opvallend is, is dat oudere echtparen niet onder doen voor de jongeren. Ze gaan samen op pad of zetten stoelen en tafels voor hun huis om een drankje te doen met buren, familie en of vrienden. Al met al zoekt iedereen op zijn eigen manier de gezelligheid.Het verschil tussen Malteze ende Nederlandse (West Europese) levenswijze is ineens duidelijk zichtbaar. Tussen 5 en 11pm staat de tijd even stil hier, je ziet ze genieten, bijkomen van de dag. Iets wat wij te weinig doen en als we het doen is het maanden eerder besproken, afgesproken en in de agenda gezet. De agenda cultuur die wij in Nederland kennen, wordt hier niet (altijd) op prijs gesteld.

Alexander op Malta

Op moment van schrijven ben ik alweer een aantal uurtjes terug van het vliegveld. Ik zwaaide, glimlachte en met alles wat ik in mij had hield ik nog net de tranen binnenboord. De week waar we ons zo op hadden verheugd is alweer voorbij. Afgelopen dinsdag kon ik mij amper concentreren (gelukkig had ik het druk op werk waardoor de tijd voor mijn gevoel snel ging). Het vliegtuig zou rond een uurtje of twee landen op het warme mooie eiland in de Middellandse Zee. Zo rond half 2 liep ik snel lopend naar huis, en in de verte om de hoek hoorde ik dan zijn stem en uit vreugde zag ik 2 treden voor 1 aan en brak zowat mijn nek, maar dat deed er niet toe want ALEX WAS OP MALTA. De daaropvolgende dagen werden gevuld met werk en vooral heel veel gezelligheid. Overdag zat ik gewoon op kantoor en vermaakte Alex zich met zijn meegenomen werk. s' Avonds hadden we alle tijd voor elkaar, lekker hapje eten, bij kletsen en proberen nog iets van het eiland te zien. Helaas kwam van het laatste weinig terecht omdat we het veel leuker vonden om lekker te eten en uren over de mooie boulevards te lopen. Dus de echt toeristische dingetjes ga ik zelf doen (of met de andere bezoekers ;))

Foto's volgen snel!

Liefs,

Aanloop, vertrek en aankomst

Rond half september ontving ik een telefoontje; ik was uitgekozen om als stagiair vanaf 10 oktober bij de Nederlandse Ambassade mee te lopen. De dagen en weken na het telefoontje werden gevuld met het regelen van al het papierwerk, afzeggen van de al geplande afspraken en het maken van nieuwe, het opruimen van spullen, shoppen en het ondertussen proberen te werken aan mijn scriptie.Voordat ik het doorhad was het vrijdag 7 oktober, de dag voor mijn vertrek, de laatste dag om te delen met mijn geliefden. Ineens zat ik in het vliegtuig en werd de bestemming omgeroepen. Na even te hebben gesocialiseerd met mijn medepassagiers viel ik als een blok in slaap om in het luchtruim van Malta wakker te worden. Op het vliegveld werd ik vriendelijk ontvangen door Gaetano (de chauffeur van de Ambassade). Even later zat ik op de bank in het appartement wat mijn thuis zou zijn voor de komende 4 maanden. De tranen die ik had geprobeerd voor me te houden op het vliegveld kwamen er uit, eerst een voor een en toen had het niet veel weg van een heuse overstroming. Na (bijna letterlijk) leeg te zijn gelopen ging ik eenstukje wandelen om de buurt te verkennen. Daarnaast wilde ik dolgraag even chatten methet thuisfront.Met mijn laptopje in mijn tas liep ik langsde mooie haven van Valletta. Algauw kwam ik erachter dat er op iedere hoek van de straat onbeveiligd wifi is. Helemaal gelukkig met deze ontdekking rende ik een koffietentje (voor de Iraniers onder ons shirini foroshi) binnen en startte mijn laptop op en ja hoor ik had contact met de buitenwereld (of eerder binnenwereld)!! De dagen daarna bleven en zijn nog steeds moeilijk, maar ik moet toegeven dat het beetje bij beetje begint te wennen. Het appartementje voelt nog steeds aan als een soort vakantiehuis, hopelijk kan ik al snel spreken van ‘mijn huisje' (al is het maar een beetje).

Eerste dagen op kantoor

Op maandagochtend, strak in pak, liep ik naar de ambassade. Deze is gevestigd in een bijzonder mooi gebouw genaamd Whitehall Mansions. Het is van buiten een gebouw met veel historie en van binnen is het helemaal opgeknapt en gemoderniseerd naar de maatstaven van de 21^ste eeuw. Heel vriendelijk werd ik ontvangen en rondgeleid. De gehele dag door kwamen alle nieuwe collega's een praatje maken en vragen hoe het ging en of ik iets nodig had. Op het moment van schrijven heb ik mijn tweede werkdag erop zitten dus ik kan nog niet een ‘tevredenheidonderzoek' invullen. Ik kan echter wel zeggen dat ik me zeker niet verveel!

Malta

Van Malta heb ik natuurlijk nog niet veel gezien. Het is een droog land met weinig begroeiing (dus geen uitgestrekte grasvelden, zonnebloem en of lavendelvelden). Het heeft echter wel zijn charmes, kleine steegjes, leuke winkeltjes, vele mooie vergezichten. Ik kan niet wachten om op pad te gaan.

Het contact dat ik tot nu toe heb gehad met de Maltezers is goed bevallen. Ze zijn erg vriendelijk en zijn graag bereid tot het bieden van hulp.

Ik denk dat ik nog heel veel ga leren en ontdekken op malta. Ik houd jullie op de hoogte.

Liefs, Mahshid